Mijn eerste zoon Hugo werd in het buitenland geboren met een keizersnede. Toen ik 3 jaren later in Amsterdam zwanger was van baby Felix was het dus des te spannend of het deze keer wel natuurlijk ‘zou lukken’.

Artsen hadden mij de tijd gegeven tot 41 weken, daarna zouden ze de bevalling gaan opwekken en als de bevalling dan niet snel genoeg zou verlopen dan zou er toch een keizersnede volgen.

Dit ‘stappenplan’ en deze ’tijdsdruk’ hielden mij in mijn zwangerschap erg bezig. Want om de een of andere reden voelde alleen een niet-keizersnede
geboorte als ’the real thing’. Iets wat ik gemist had bij Hugo.

Elke dag in die laatste weken dat er niets gebeurde met mijn lichaam voelde als een stap dichterbij een keizersnede, dichterbij
falen…. Maar wat ik ook probeerde, ontspannen, inspannen, er gebeurde helemaal niets. De manager in mij vond dit maar al te vervelend; er was hier toch een plan… en dat plan was om zonder keizersnede te bevallen! Toen las ik in een brochure van het ziekenhuis iets over voetreflexologie en kwam ik met 40.5 week bij Oda uit.

Ik had nog nooit shiatsu of voetreflexologie gedaan en ik vond het erg spannend. Maar Oda stelde me gerust. Ik herinner me nog dat ze bij het begin van de behandeling zei ‘het kan zijn dat er plotseling dingen in je op komen, dat is allemaal prima’. Ik vond het maar spannend allemaal. Totdat ik daar lag en plots baby Felix door mijn hoofd schoot. En hoezeer ik er naar verlangde om hem te zien, dat hij zo welkom was! Ik was zó bezig geweest met míjn kant van deze bevalling, met mijn tijdsplan en mijn project ‘zonder keizersnede bevallen’, met het feit dat het maar niet op schoot dat ik schrok bij de realisatie dat ik helemaal niet echt aan hem had gedacht. Aan hoe welkom hij was!

Ik keerde rustig, heel rustig – zoals Oda me had geïnstrueerd, terug naar huis. Die nacht braken de vliezen en diezelfde dag, op Moederdag 2014, kwam mijn lieve kleine Felix ter wereld. Zonder keizersnede. Een bevalling die ook nu nog als ik er op terug kijk, een mooie dag was, een mooie ervaring. Stiekem inderdaad die  ‘echte’ ervaring die ik hoopte mee te maken. Ik weet nog dat de verloskundige op een gegeven moment zei; ‘je mag hem nu zelf eruit pakken’. En hup ik kon baby Felix zelf onder z’n schoudertjes oppakken terwijl hij geboren werd. Een van de mooiste momenten ooit.

Tijdens mijn Kraamtijd kwam Oda op mijn verzoek nog eens langs. En weer wist haar behandeling mijn lichaam goed te doen! En sindsdien ben ik Oda blijven zien. Ze was er voor mij tijdens mijn scheidingsjaren, tijdens mijn drukke werkjaren als alleenstaande moeder, op momenten dat ik intens verdrietig was of intens blij… En altijd kon zij doen wat geen andere shiatsu, geen accupuntuur, geen andere massage voor mij kan doen; mijn lichaam en geest een
complete ‘reset’ geven.